Үүрдийн гэж бодож явсан
Мөнхийн гэж сэтгэж бодсон
Гэнэн насны минь гэгээхэн үерхэл
Сурагч үеийн минь хэнэггүйхэн нөхөрлөл
Хаана байна, хааччихсан юм бол
Өсвөр насныхаа энэ аз жаргалыг
Өр зүрхэндээ үүрд нандигнах болно
Нөхөрлөл одоо нэг л өөр байна
Нулимстай болж, зовлонтой болж
Асуудал болгонд цуг байхаа больж
Алсаас холбоо тасарч, санагалзах нь багасч дээ
Үргэлж цуг байдгаа больж
Үе үе л хальт таардаг болж дээ
Нөхөрлөл маань яагаад хэврэгшээд байна
Үерхэл минь яагаад сарниад байна
Анд нартаа би хайртай
Тэд ч надад хайртай
Үргэлж цуг гэж бид
Цусаараа биш сэтгэлээрээ тангарагласан
Мөнгөөр биш итгэлээр холбогдсон
Анд нарыгаа би санаж байна
Дурсамж бүрээ би үгүйлж байна